Ο Γιώργος Μπουζιάνης εκθέτει στην Πινακοθήκη της πόλης Κέμνιτς, στη Γερμανία

«Δεν ζωγραφίζω για να κάμω κάδρα, αλλά γιατί δεν μπορώ να κάμω άλλο παρά να ζωγραφίζω…», σημείωνε σε συνέντευξή του ο Γιώργος Μπουζιάνης (1885-1959), στο περιοδικό Ο Καλλιτέχνης, το 1912. Ο ζωγράφος, μετά τις σπουδές του στην Αθήνα, εγκαταστάθηκε στο Μόναχο και συνδέθηκε με πρωτοποριακούς καλλιτέχνες της Νέας Απόσχισης. Κομβική, ωστόσο, για τη σταδιοδρομία του στάθηκε, το 1924, η γνωριμία του με τον Χάινριχ Μπάρχφελντ, ιδιοκτήτη γκαλερί στη Λειψία. Χάρη στη συνδρομή του Μπάρχφελντ, ο Μπουζιάνης πραγματοποίησε το 1927 ατομική έκθεση στην Πινακοθήκη του Κέμνιτς (Σαξονία), ενώ έργα του αγοράστηκαν και από το Μουσείο της Λειψίας. Όμως, το 1937 οι πίνακες του Μπουζιάνη στα γερμανικά μουσεία της Λειψίας και του Κέμνιτς κατασχέθηκαν από τους Ναζί, στο πλαίσιο της εκστρατείας τους κατά της «εκφυλισμένης» τέχνης. Εκείνος είχε ήδη επιστρέψει στην Ελλάδα, τον Νοέμβριο του 1934, έχοντας λάβει την υπόσχεση ότι θα εκλεγεί καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών. Η επιστροφή του Μπουζιάνη στην Ελλάδα συνιστούσε μια ιδιότυπη «εξορία» από το πλούσιο σε ερεθίσματα καλλιτεχνικό περιβάλλον της Ευρώπης στη μικρή Ελλάδα. Ωστόσο, με την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα, στην αίθουσα του «Παρνασσού» το 1949, καθιερώθηκε ως ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ζωγράφους της περιόδου.